Eén van de eerste dingen die we leerden in Afrika is hoe belangrijk water is! Electriciteit is leuk maar daar kun je vrij lang zonder als het moet. Water is echter een echte eerste levensbehoefte. Als er niet genoeg water is of als er alleen maar ongezond water is dan heeft dat meteen een hele grote invloed op je leven. Bijvoorbeeld onze collega die nu van 03.00 tot 05.00 in de ochtend bezig is om water voor haar gezin te halen uit een handgegraven put van een buurvrouw. Of het feit dat ziekte onder kinderen zo sterk gedaald is sinds wij voor ons huis een waterkraan voor de buurt hebben geinstalleerd.

Als stichting zijn wij ook regelmatig druk met ‘water’. Naast het reguliere onderhoud van de buurtkraan voor ons huis hielpen we afgelopen jaar met het slaan van boorgaten en de installaties van pompen en watertorens bij ons schooltje in Itepela en ook bij de lokale kliniek aldaar. Heel soms kun je met een kleine investering dingen weer op gang krijgen. De foto hieronder is niet zo spannend (13 rubberen stops) maar wel heel belangrijk.

Ik kreeg een hulpvraag van onze collega’s uit het Sanga-district. Het afgelopen jaar is water echt een probleem geworden voor het dorp Calolene waar zij wonen. De hand-waterpompen gaan stuk door het vele gebruik. Met als gevolg lange wachttijden voor water en een hele boel zieke mensen. Met name bij ondervoede kinderen kan dit levensgevaarlijk zijn.

We proberen dit te bestrijden met aan de ene kant ons verrijkte pap-project en nu dus aan de andere kant met het kopen van een paar onderdeeltjes voor een paar tientjes. Een lokale monteur heeft ze er in gezet en vervolgens krijg ik dan netjes een filmpje terug via de collega van een gemeenschap die een waterpunt heeft terug gekregen. Extra leuk als je een keer met een minimale inzet een maximaal resultaat kan behalen!

Op een mooie dag in juli huurden we een mini bus, stopten die helemaal vol met jongeren van het voetbalteam van Judah en Benildo in Lichinga en reden wij zelf met onze auto, ook helemaal vol met DTS studenten, naar Matucuta. Dat was even langer dan een uur rijden, 2 districten verderop, maar nog steeds in onze provincie Niassa. Aldaar was het dorps – voetbalveld afgezet door een afrastering van lege mais zakken en kon je alleen naar binnen komen door 5 meticais te betalen. Twee teams uit de naburige dorpen waren al verwoed aan het spelen, ‘ons’ team maakte kennis met het plaatselijke team. Ik mocht een woord van bemoediging uit de bijbel brengen: onze God is een rots en een heel goed fundament om je leven op te bouwen! Vervolgens gingen we samen eten en startte de voetbalwedstrijd. Het was een goede match! Erg leuk om naar te kijken. Toen Judah het veld op kwam; een kop boven allen uittorend, werd er luid gejuicht door alle dorpelingen. Helaas heeft ons team verloren… maar des te groter de vreugde in Matucuta.

Voetballen is een gave manier om jongeren met het evangelie bekend te maken. Dit gebeurt door YWAM (Youth With A Mission) al in: Lichinga – Mitava – Matucuta – Calolene – Mecula. Eind van dit jaar gaan Judah en Benildo weer een voetbalkamp organiseren.

Nog een leuk filmpje, waarin je ziet hoe er hier ‘heel normaal’ gekookt wordt:

Hallo lieve mensen! Terwijl we in NL waren hebben we samen met ons (deels nieuwe) bestuur hard gewerkt om een beleidsplan voor de komende jaren te maken. Hierin beschrijven we wat er allemaal al gebeurt in Mozambique en ook wat de toekomstplannen zijn nadat God in 2024 duidelijk heeft gesproken over ‘je tentpinnen wijder uiteen zetten’.

Prachtig natuurlijk om te dromen! En tegelijkertijd geven we nog steeds alle dank aan God dat we inderdaad weer actief mogen en kunnen zijn op het zendingsveld na alles wat er met Frank zijn gezondheid gebeurd is. Wij zijn vorige week naar Blantyre, Malawi gegaan om de bloedwaardes van Frank te bepalen. We hadden heel erg gehoopt dat er toch wel ergens in onze provincie (3x groter dan NL) een plek zou zijn waar dat kon, maar helaas… In Blantyre was het wèl zo geregeld en de conclusie (in samenspraak met het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis) is dat hij een stap omhoog moet in zijn medicatie voor de schildklier. Aan de ene kant jammer dat het nog steeds een zoektocht is naar de juiste dosering, maar het is vooral positief, want ik denk dat de hogere dosering Frank goed zal doen. Zijn linker voet en enkel zijn nog vaak opgezwollen (vooral na een lange reis), maar al met al – met ups en downs – zien we wel een stijgende lijn. Frank heeft echt nog veel minder energie dan normaal, maar gelukkig hoeven we het niet alleen te doen; we hebben God die de goede werken die wij mogen doen al heeft voorbereid (Efeze 2:10).

EN we hebben een super gaaf lokaal team waarmee we onze provincie mogen bereiken met Gods liefde!

EN we hebben jullie: onze trouwe achterban die ons steeds weer verrast met jullie meeleven, liefde voor ons en met jullie vrijgevigheid!

Veel leesplezier (of – voor de veel kortere en visuele versie van onze plannen: zie het 2e document!)

Judah zijn vakantie van een maand zit er alweer op! Dus hebben we hem en zijn vriend Joseph afgelopen zaterdag naar het vliegveld in Lilongwe, Malawi gebracht. 9 uur in de auto heen (vrijdag) en op zondag een rit van 8 uur terug (het was rustig bij de grens!). Meteen weer wat medicijnen gekocht (er is VEEL malaria in onze provincie en een groot tekort aan medicijnen!) en altijd is er genoeg te zien langs de weg.

Ohw Judah…. hoe moet het nu hier zonder jou… het is STIL in huis!

Dit is de Malawiaanse Kwacha. Al deze geldbiljetten samen zijn omgerekend ongeveer € 0,55 – dat is héél bizar boodschappen doen!!

En: geniet met ons mee langs de weg. Medicijnen kopen in de stad Lilongwe en vervolgens filmen we vanuit onze auto het stuk weg nadat we onze paspoorten gestempeld hebben bij de grenspost in Malawi (maar evengoed nog wel langs een touwtje als andere grenspost moeten) en voordat we bij de grenspost in Mozambique aankomen. Het beroerdste stuk weg van de hele reis! Liefs!

Wat is het heerlijk om weer thuis te zijn: lekker in ons eigen huis, eigen team, op de plek waar God ons geroepen heeft!

Leven is op dit moment een interessante mix van: bijkomen en ons eigen huis organiseren / iedereen weer ontmoeten en meteen al diepe gesprekken over alles wat er bij ons en in het team gebeurd is / kijken waar we dingen aan kunnen pakken en (nóg meer) in beweging kunnen zetten / af en toe super moe op de bank hangen.

Mijn lokale collega Eugénia heeft met het team besloten om de kliniek 3 dagen in de week open te hebben ipv de 2 van vorig jaar. Ik ben zó trots op hoe ze de trainingskliniek ten volle gebruiken en tegelijkertijd goede keuzes maken over hoe alle medicijnen en apparatuur goed te gebruiken. Ik loop alle financiën langs (en dat hebben ze uitstekend gedaan!), organiseer de medicijnen overzichtelijker en samen scheppen we meer duidelijkheid en eenheid zodat we in de toekomst op nóg meer plekken kunnen werken. Hieronder wat foto’s van het team als ze de dag starten met een bemoediging uit de bijbel (in onze leuke ‘buiten’ wachtkamer) èn met de bekende verrijkte pap. De sfeer is goed!

Judah heeft een flinke overgang vàn elke dag een vol schoolprogramma naar nu vakantie terwijl Frank en ik wel bezig zijn. Hij vermaakt zich met o.a.: gitaar spelen met Benildo en samen plannen maken voor het voetbalteam. Dromen over een ander team bezoeken en een volgend voetbalkamp in december. Ook heeft hij onze guards geholpen in de strijd tegen het gras (lees: het stugge gras korter maken met zijn catana) en zijn we samen heerlijk met vrienden naar het meer geweest.

Frank heeft méér energie hier dan dat hij in NL had, maar merkt tegelijkertijd wel dat zijn conditie nog beneden pijl is. Dus: alles wat lukt (en dat vind ik veel!) is meegenomen en ook voldoende tijd voor rust en ontspanning. We hebben al heel wat productieve vergaderingen gehad en Frank heeft al vele boodschappen gedaan en klussen opgeknapt.

7 april is de nationale vrouwendag van Mozambique en dat hebben we met alle vrouwen uit het team gevierd. Wat doe je dan? Je koopt allemaal dezelfde doek (capulana) en trekt die aan. Lekker eten (wat we zelf mee hadden gebracht), een bemoedigend woord en… dansen!! Heel leuk EN goed voor de conditie. Foto van een deel van ons team.

Tja… zo gaat het met ons… hoe gaat het met jullie? Dank voor de enorme zegen die jullie voor ons zijn! Blessings!

Zoals we indertijd al op Judah zijn geboortekaartje hadden gezet: “Met zijn drieën is het nóg leuker!

Het is heerlijk om weer samen te zijn! Frank en ik kwamen op donderdag aan in Blantyre, Malawi. Daar hadden we 3 dagen bijeenkomsten met leiders van de verschillende YWAM basissen uit de regio en daar werden wij ingezegend als oudsten van de regio. SCA: South Central Afrika: Mozambique, Malawi, Angola, Zimbabwe en Zambia. Er waren velen uit Mozambique gekomen en de meesten van hen zijn niet alleen maar onze collega’s, maar ook onze vrienden. Het was heel goed om hen weer te zien. Wij mochten meteen aan de slag als vertalers van Engels naar Portugees (en omgekeerd). En omdat de oudste uit Angola vertraagd was (het kostte hem 5 dagen met de auto om te komen!) en een andere oudste verhinderd was (visum / stempel problemen), mochten wij ook meteen lesgeven en dagleiders zijn. Dank aan God die ons voldoende energie gaf! Het is ook gelukt om weer dozenvol medicijnen te kopen in Malawi. Daar is het namelijk veel goedkoper en er is ook een dramatisch tekort aan medicijnen in Mozambique.

Onze vrienden stonden ons al op te wachten!! – SCA bijeenkomst

Maandag reden we met onze eigen auto naar Lichinga, Mozambique: naar huis, waar we vreugdevol ontvangen werden door onze vrienden op de basis. EN waar we Judah na 3 maanden eindelijk weer zagen. Tjonge, wat hebben we elkaar gemist en wat gaan we van elkaar genieten de komende maand.

Vandaag naar migratie, met nòg meer goed nieuws. Judah en ik hebben onze DIRE Permanente ontvangen; onze verblijfsvergunning voor de komende 5 jaren. Frank is het gelukt om zijn verblijfsvergunning weer voor 1 jaar te verlengen en we gaan moedig door met documenten aanleveren totdat hij ook zijn DIRE Permanente zal ontvangen.

Dank voor alle gebeden voor ons en jullie meeleven. Wij hebben echt een goede tijd in NL gehad en zijn tegelijkertijd enorm dankbaar dat we weer zijn waar we horen en waar God ons geroepen heeft.

Liefs! FSJ

En jawel…. wij hebben onze tickets geboekt! 26 maart vliegen we via Rome en Addis Abeba (Ethiopië) en dan komen we 27 maart aan in Blantyre, Malawi, waar onze auto al staat. Daar hebben we een ontmoeting met YWAM (Youth With A Mission) leiders van de hele regio. Onze regio beslaat: Mozambique / Malawi / Zambia / Angola (ook Portugees- sprekend) en Zimbabwe. Een tijd geleden al zijn we gevraagd om als oudste mee te kijken / bidden / denken in deze regio. Daar hebben we ‘ja’ op gezegd en daar zal tijdens deze ontmoeting voor gebeden worden. Onze blik blijft vooral gericht op Lichinga, onze stad / Niassa, onze provincie / Mozambique, ons land. Tegelijkertijd willen we graag onze kennis en ervaring delen en zullen we wellicht ook wat vaker buiten de grenzen bezoeken af gaan leggen.

Maar eerst maar weer eens heerlijk in ons eigen team investeren! Gelukkig blijft de visie in onze provincie Niassa groeien en hebben we afgelopen jaar als team op 4 (!) verschillende plekken een plot land gekocht… daar gaan jullie meer van horen! Hieronder een video van onze Braziliaanse collega’s die visie hebben voor Colongo (11 km bij ons vandaan). Maar eerst even opscheppen over Judah:

Judah (links onder) met zijn ‘dorm-brothers’. Judah woont met in totaal 13 jongens in een huis (4 met hem op de slaapkamer). Met nog een paar slaapkamers rondom een gezamelijke woonkamer plus super actieve en leuke ‘dorm-parents’ (die zelf zendelingen in Madagascar waren / daar komen ze nog steeds regelmatig) die daaraan vast wonen, vormen ze een super leuk geheel. Nog 2 weken en dan vliegt Judah naar een andere stad in Malawi en zien we hem thuis, in Lichinga!

En zoals beloofd: nog een video uit Colongo, Mozambique. De visie wordt alleen maar groter! En dat is maar goed ook want: Ga dan heen, onderwijs al de volken, hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hun lerend alles wat Ik u geboden heb, in acht te nemen. – Mattheus 28: 20

Vandaag waren we in het ziekenhuis om het proces met huidkanker af te ronden: alles is goed. Ik moet verder herstellen met name van het verwijderen van de lymfeklieren maar voor de rest ben ik klaar en hoef ik volgend jaar pas weer op controle. Later die middag kreeg ik een telefoontje van een arts betreffende de scan na de jodiumslok na schildklierkanker: ook alles schoon! We moeten het instellen op mijn schildklier medicijnen nog afronden (waarvoor ik een afspraak heb staan op 19 maart) en ik zal onder controle blijven maar verder ben ik klaar.

Ik ben zo dankbaar: voor genezing! Voor héél veel kaartjes, ontelbare gebeden en bemoediging en praktische hulp van jullie allemaal! Ik ben een gezegend mens!

Ook hebben we weer een nieuw voorstel-filmpje. Deze keer een veteraan onder de BPBL-familie namelijk onze geweldige penningmeester. Het voorstellen doet hij verder zelf…..

Afgelopen donderdag was het zo ver: de scan die zou onthullen of de jodium slok bij Frank voldoende was aangeslagen. Er was een dubbele afspraak gepland, dus wij gingen er helemaal vanuit dat we na de scan meteen de uitslag zouden horen. Helaas, dat was niet zo en dus… zitten we nog steeds af te wachten en tja… afwachten vinden we geloof ik niet meer zo leuk. We gaan er vanuit dat we deze week een telefoongesprek krijgen met het Antoni van Leeuwenhoek met de uitslag en pas daarna kunnen we weer anderen dingen gaan regelen, zoals onze tickets boeken.

Wat vrolijker nieuws is dat ik ruim een week geleden, in de Baptisten kerk Enkhuizen een korte presentatie mocht geven. Dat was nog in de periode dat Frank radio actief was en dus niet te lang onder de mensen mocht zijn; vandaar dat ik daar alleen op het podium stond. Het is een goede opfrisser van wat we ook alweer allemaal in Mozambique doen en waarom we daar dus graag weer heen willen gaan. Kijk je mee? Groetjes!